Ana Urkizak Elkar argitaletxeko Xabier Mendiguren editoreagaz batera aurkeztu du liburua, gaur goizean, Donostian. Argazkia: Elkar
Idazle ondarrutarrak bere hirugarren ipuin bilduma kaleratu du. Guztira hamahiru konkizun labur eta luze txandakatzen dira Ana Urkiza Ibaibarriagaren azken lanean. Zehatz esanda, sei ipuin labur eta zazpi ipuin luze ditu Urkizaren behar berriak.
Bere liburuetan gai bat hartu eta haren inguruan sakontzea gustuko duela azpimarratu du Urkizak. Bere lehen ipuin bilduman desirak izan ziren liburuaren ardatza eta bigarrenean bekatuak. Oraingoan, mamuei buruz hitz egitera dator. “Mamuak baino gehiago, nire buruan zebilen kezka, beldurra zen. Beldurra zergatik edukitzen dugun eta denontzako berdina ote den galdetu nion neure buruari. Mamu edo beldur hauek denok dauzkagu. Danok badauzkagu, mamu berdinak al dira? Hori zen nire galderetako bat. Horren inguruan galdera eta erantzun pila bat egin nizkion neure buruari. Azkenean neure buruari zera galdetu nion: mamuak errealak edo fikziozkoak ote ziren. Hori da liburuaren muina”.
Liburuan errealitaten eta fikzioaren artean nahasketa bat egiten da. Autoreak apropos erabili ditu ipuin luze zein laburrak irakurlean efektu bat zein bestea lortzeko. Azken finean, bi ipuin moten arteko oreka bat mantendu du Urkizak.
Errealitate eta fikzioaren arteko harreman estua ipuin bilduman konstantea dela nabarmendu du Urkizak. “Liburuaren azken aurreko
Idatzia dagoena ipuinak, nire ustez, liburu osoa ondo laburbiltzen duela esango nuke. Hiru narratzaile agertzen dira. Bata, lehenengo pertsonan, bestea, bigarren pertsonan eta, hirugarrena, hirugarren pertsona. Narratzailea protagonista bihurtzen da eta alderantzizkoa gertatzen da protagonistarekin. Horregaz zera erakutsi nahi izan dut, zelan errealitatea ere fikzioa bihurtzen dela, eta alderantziz”. Metaliteratura antzerako bat sortzen du Urkizak estilo guzti horiek liburuan erabiliz.