Leartiker bularreko minbiziaren aurkako 'MetOnChip' proiektuaren parte da
Mikroingurune metastasikoa simulatu eta bularreko minbizirako tratamenduen azterketak egiteko proiektua da.
Leartikerreko ikerlari bat organ-on-a-chip gailu batekin. Argazkia: Leartiker MetOnChip proiektu berrian hasi da lanean Leartiker hurrengo hiru urteetarako. Helburuak dira mikroingurune metastasikoa Organ-on-a-chip gailuen bidez simulatzea eta bularreko minbizirako tratamenduen azterketak egiteko. Markina-Xemeingo zentro teknologikoaz gain, hainbat sektore medikorako irtenbideak ikertzen eta garatzen dituen Kordobako Biotech Digital Solutions enpresa koordinatzaileak beste bazkide batzuen laguntza izango du proiektua gauzatzeko; Granadako Unibertsitatea eta BEOnChip.
Munduan gehien diagnostikatzen den tumorea bularreko minbizia da, birikietako minbiziaren aurretik. Emakumea izanda, bularreko minbizia garatzeko probabilitate estimatua 8tik 1ekoa da. 45-65 urteko tartea den intzidentzia handiena duena. Sentsibilizazio handiagoari eta tratamendu eraginkorragoei esker, heriotza-tasak jaitsi egin dira emakume nagusienen artean, hala ere, 50 urtetik beherako taldeetan ez da aldaketarik egon.
Hain zuzen ere, proiektu honek mikroingurune metastasikoaren simulazioa egiten du. “Tumoreen mikroingurunea funtsezkoa da minbiziaren aurkako terapien garapenean eta erresistentzian, eta oso aldakorra da gaixotasunaren garapenaren etapa guztietan”, esan dute. Metastasia, zelula batzuk tumore-masa primariotik bereizten direnean eta odol-fluxuaren bidez ehunak eta organoak inbaditzen dituztenean gertatzen da. Minbiziak metastasia eratzen duenean, bizirauteko probabilitateak izugarri murrizten dira.
Metastasiak minbiziak eragindako heriotzen %90 inguru eragiten du. Mikroingurune metastasikoa eta horrek tumorean duen eragina aztertzeko modu bat mikrofabrikazioko eta ehun-ingeniaritzako teknologietan izandako aurrerapenen eskutik dator; izan ere, in vitro saiakuntzetarako egitura eta ehun konplexuak fabrikatzea ahalbidetzen dute, organ-on-a-chip (organoa txip batean) izeneko ereduen bidez. Eredu horiek organo bakoitzaren ezaugarri espezifikoak simulatzen dituzte.
