Eneritz Lizardi: "Helburu nagusia berriz konpetitzea zen, eta lortu dut"
Eneritz Lizardik urte eta erdi luzeko lesioaren ondoren jokatu du berriz; etxean egin du itzulera, txapela jantzita
Argazkia: Guk Jai Alai Eneritz Lizardik ametsetako itzulera izan du frontoira. Urte eta erdi kantxatik kanpo egon ostean, Mutrikun jokatutako Master Seriesean itzuli da, eta ez edonola: Maite Bikondorekin batera txapela irabazita. Itzulerak oihartzun handia izan du herrian, eta pilotariak berak ere ez du ahaztuko bizi izandakoa. Bere sentsazioez eta aurrera begirako asmoez hitz egin du HITZArekin.
Zorionak, Eneritz. Urtebete eta erdi ondoren itzuli zara kantxara, eta txapela jantzi duzu etxean bertan. Nolakoa izan da momentua zuretzat?
Azkenean urte eta erdi luze joan dira kantxetatik kanpo, eta zorte puntu hori ere izan nuen: hasiera honetan lehen bi partidak irabazi eta etxean txapela irabaztea. Oso pozik nago.
Zein izan da lesioaren ostean bizi izan duzun prozesurik gogorrena, eta nork eman dizu indarra berriz altxatzeko?
Behin prozesua hasi nuenetik eta esan zidatenean ebakuntza egin beharko zidatela, oso gogorra izan zen dena. Batez ere lehenengo ebakuntzaren ondoren konturatu ginenean beste bat ere pasatu beharko nuela… Momentu gogorrak izan ziren. Nik uste dut etxekoak izan direla une horietan alboan egon direnak, eta benetan eskertuta nago eurekin.
Berriz jokatuko nuela esan nuenean, jende asko sarrerak erosten hasi zen, bakarrik ni bueltatzen nintzelako
Zer esan nahi du zuretzat Mutrikuko jendearen aurrean berriz jokatzeak, eta gainera horrela irabazteak?
Oso momentu polita izan da niretzat. Lesionatu nintzenetik sentitu dut herriaren partetik preokupazioa eta hurbiltasuna. Beti egon dira nitaz pendiente, eta berriz jokatuko nuela esan nuenean, jende asko sarrerak erosten hasi zen, bakarrik ni bueltatzen nintzelako. Partiduetan nire alde egon ziren, eta nik uste dut ni bezainbeste poztu zela jendea. Momentu horiek denon artean bizi izatea oso berezia izan da.
Txapelketan ikusi zaitugu oso fin, erritmo onean eta seguru. Espero zenuen hain sentsazio onak edukitzea itzuleran?
Egia esan, ez nuen espero horrelako sentsazio onekin bueltatzea. Nire burua prest ikusten nuen, hilabete luzeak izan dira ni bakarrik entrenatzen, baina konpetiziorako prestatuta egon nahi nuen. Agian aurkariek ez zuten euren egunik onena izan, baina txanpona gure alde erori zen. Hala ere, demostratu diot neure buruari maila altuan bueltatzeko gai naizela. Helburua ez zen irabaztea, berriz konpetitzea baizik, eta hori lortu dut. Helburu guztiak bete dira.
Maite Bikondorekin osatu duzun bikoteak oso ondo funtzionatu du. Zer nabarmenduko zenuke zuen arteko harremanetik eta kantxako elkar ulermenetik?
Maitek jada urte batzuk daramatza Mutrikuko taldean, eta lesionatu nintzenean ere berarekin jokatzen nuen. Asko entrenatu dugu elkarrekin eta horrek segurtasuna segurtasuna ematen du. Azkenean, elkar ezagutzen dugu, eta nahiz eta denbora luzea pasatu, ez da ezer ahaztu. Ikusi da ondo konpontzen garela eta egun ona izanez gero, goian egoteko aukera badugula.
Argazkia: Guk Jai Alai
Zein da zure hurrengo erronka? Presiorik gabe ari zara jokatzen, ala badaukazu helburu zehatzik epe laburrera?
Oraingoz ez daukat ezer zehazki buruan. Emakumezkoen Jai Alai Leagueko denboraldia bukatu da, eta orain Final Four-a dator. Nik banekien txapelketa bakarra jokatuta ezingo nintzela horretan egon. Nire helburua, oraingoz, berriz jokatzen ohitzea da, astez aste. Eta, batez ere, datorren denboraldiari begira forma onenean egotea. Bitartean, gozatzea da garrantzitsuena.
Eta amaitzeko, zer esango zenioke Mutrikuko zaleei, azken aste hauetan pilotalekuan emandako babesagatik?
Eskerrik asko bihotzez. Herri txiki bat gara eta denok elkar ezagutzen dugu. Hasieratik babestu naute, eta egoeraren berri jakin izan dute beti. Buelta honetan ere, sekulako erantzuna izan da: frontoia ia egunero goraino bete da. Kalean jendeak gelditu eta galdetzen dit nola nagoen, belauna nola daukadan… Sekula frontoira etorri ez den jendeak ere animatu nau, eta hori sekulakoa izan da niretzat.
