Erresidentzietan ez dago normaltasunik
Bai Eusko Jaurlaritzak bai aldundiek adinekoen egoitzen egoerari buruz gezurra esan eta manipulatzeko kanpainarekin jarraitzen dute. Joan den asteazkenetik, Osasun Sailak egoitzetako protokoloa berrikustea erabaki zuenetik, egunero ari zaizkigu gaizki informatzen berrikuspen horri buruz. Inork ez gaitzala engainatu, lau lerro aldatu dira, erabiltzaileek egunero irteteko aukera jasoz eta, berriro ere, egoitzen esku utziz nola eta noiz.
Osasun Sailak aldundiekin adostu du nola eta noiz, eta beste behin ahaztu egin du erabiltzaileen eta haien senideen iritzia. Hori bai, komunikabide gehienak prest izan ditu malgutasuna «saltzeko», eskubideak urratzen jarraitzen dutela alde batera utzita. Titular gehienek diote egoitzek hilaren 17an hasiko dituztela eguneroko paseoak, egoitzen errealitate gordina alde batera utziz. Euskal telebista publikoan (hilaren 13an, QMC programan) aldaketa pandemiaren aurreko egoerara itzultzea zela esan zuten.
Saiatzen ari dira gizarteak sinetsi dezan normaltasuna dagoela egoitzetan, baina errealitatea, gehienetan, oso gordina da. Pandemiaren aurreko zaintza-ereduaren egoerari aurre egin nahi diote, pandemiak agerian utzi baitu. Zainketen gabeziak ez dira «paseo terapeutikoekin» konpontzen. Aldaketa sakonagoa behar da.
Donostiako eremu bateko lehen mailako arretako arduradunak hitz egin ondoren, Gipuzkoako egoitza batean hildakoen kopuruari buruz gezurra esan zela argi utzi ondoren, Gipuzkoako Gizarte politiketako diputatuak esan zuen ez zuela «benetako datuen eta datu ofizialen arteko bat-etortze faltarik ikusten». Eta hori gutxi balitz, «ez zela beste egoitza batzuetan gertatutakotik ezberdina» gaineratu zuen (Diario vasco 21.5.12). Horri deitzen zaio datuen manipulazioari sinesgarritasuna ematea.
Egoitzetan normaltasuna oso urrun dago. Ezin da ontzat eman asteburuetan irteerarik ez duten egoitzak egotea, horiek kudeatzeko langilerik ez dagoelako. Ezin da onartu informazio falta arau bat izatea horietako gehienetan. Egungo protokoloek ez dute balio erabiltzaileek kalitatezko zaintza izan dezaten, hau da, merezi duten bizitza duina izan dezaten.
Inork ez ditzala eguneroko irteerak zaintza onekin parekatu. Ez dakigu nola zaintzen diren gure adinekoak egoitzetan, 14 hilabete baitaramatzagu bertan sartu gabe. Hori jakiteko, haiek bizi diren lekuan egon beharko genuke berriro, eta senide askok beren gertukoak non bizi diren jakin dezaten, inoiz ez baitituzte egoitzak barrutik ezagutu.
Zaintzaren aldaketak premia larria izaten jarraitzen du, eta ez dute titular triunfalistek isilaraziko, eguneroko paseoak egoitzetara itzultzen direla esaten dutelako.
–Txaro Marquinez Idiaquez. Babestu Araba, Babestu Bizkaia eta Gipuzkoako Senideak elkarteen izenean.